Lars heeft eind groep 7 onderzoeken gehad of hij dyslectisch was ja/nee. Hier kwam uit dat hij in ieder geval een aantal kenmerken van dyslexie had, maar om een dyslexie-verklaring te kunnen krijgen moest eerst de hardnekkigheid van zijn “probleem” worden aangetoond. Dit betekende veel oefenen met lezen en dit vond hij juist helemaal niet leuk. Op school oefende hij wel extra maar voor thuis waren we er wel een beetje klaar mee. Al dat oefenen leverde alleen maar strijd op en dat wil je nu juist niet. Een vriendin gaf mij de tip om eens bij Arianda langs te gaan, omdat zij gehoord had dat zij ook kinderen met dyslexie kon behandelen. Lars heeft de behandelingen bij Arianda nooit als vervelend ervaren. Hij voelt zich bij Arianda op zijn gemak en voelt zich na die tijd ook altijd super goed. Ook de oefeningen die we voor thuis meekregen vond hij niet vervelend. Dit komt ook doordat hij eigenlijk vanaf de eerste paar behandelingen zelf ook al merkte dat dit resultaat gaf. De behandelingen hebben voor Lars super goed uitgepakt. Hij ging in groep 8 met zulke sprongen vooruit qua leesniveau dat hij niet meer in aanmerking kwam voor een dyslexie-verklaring. Ook voor zijn zelfvertrouwen zijn de behandelingen erg goed geweest. De stap naar het voortgezet onderwijs was natuurlijk ook weer even spannend, maar ook daar is gebleken dat Lars geen hinder meer ondervind van een leesachterstand. Hij kreeg op de basisschool het voordeel van de twijfel om aan TL te beginnen, maar al gauw bleek dat hij zulke goede resultaten haalde dat hij aan het eind van het jaar op kon stromen naar de HAVO. Ook op dit niveau zijn de resultaten na een half jaar prima! Lezen is nog steeds geen hobby van Lars, maar het is wel duidelijk dat hij in ieder geval geen dyslexie (meer) heeft. M.V. Lars